13 yıldır iki çocuğunun annesi engelli eşine bakıyor 

AKSARAY'da 2 çocuk babası Hasan Akar (48), 13 yıldır 'Serebellar ataksi' hastası olduğu için yürümekte ve hareket etmekte güçlük çeken eşi Senem Akar'a (47) bakıyor. Evde temizlik ve yemek gibi tüm işleri yapan Hasan Akar, ''Aşık oldum ve severek evlendik. Benim için engel önemli değil. Bir yuvamız oldu. Allah'ım da 2 evlat verdi, ailecek mutluyuz.'' dedi.  Aksaray'da oturan Senem Akar, 2000 yılında belinde ağrılar başlaması üzerine doktora gitti. O dönemde gittiği doktorlar ağrı için ilaçlar vererek tedaviye başladı. Ağrıları geçmeyince farklı illerde de hastanelere giden Akar'a 2003 yılında, beyincik kaynaklı hafiften ağıra kadar değişen dengesizliğe neden olan  'Serebellar ataksi' teşhisi kondu. Yürümekte ve hareket etmekte güçlük çeken Senem Akar, 2008 yılında İzmir'de oturan ağabeyini ziyarete gitti. Ağabeyiyle aynı binada oturan Hasan Akar ile tanışıp evlendi. Akar çiftinin bu evliliklerinden Engin Deniz (11) ve Ebrar Irmak (7) adını verdikleri çocukları dünyaya geldi.  Şu an TOKİ tarafından bedensel engelliler için yapılan konutlarda oturan  Akar çifti, devletin ve Aksaray Belediyesi'nin bedensel engellilere yönelik yaptıkları yardımlarla geçimlerini sağlıyor.  Çİft, hastane veya kamu kurumlarındaki işlemleri için de yine Aksaray Belediyesi'nin bedensel engelliler için tahsis ettiği hastane nakil aracı hizmetinden yararlanıyor.  Eşi bedensel engelli olduğu için de herhangi bir işte çalışamayan Hasan Akar, evde eşi Senem Akar ve 2 çocuğunun ihtiyaçlarıyla ilgilenip, evi temizliyor, yemek yapıyor.  Hasan Akar, ''Eşimin rahatsızlığını biliyordum. Aşık oldum ve severek evlendik. Benim için engel önemli değil. Bir yuvamız oldu. Allah'ım da 2 evlat verdi, ailecek mutluyuz'' dedi.  ÇOCUKLARIMIN ELİNDEN TUTUP GEZEMİYORUM   Eşi sayesinde hayata küsmediğini ifade eden Senem Akar da şunları söyledi: ''Çocuklarımın elinden tutup çarşıda, pazarda gezemiyorum. Canları bir şey istese mutfağa girip yapamıyorum. Bu beni çok üzüyor. Bizim de imtihanımız buymuş, diyorum. Ama ben 'engelliyim' diye hayata küsmüyorum. Engelli kardeşlerime tavsiyem siz de 'engelliyim' diye kabuğunuza çekilmeyin. Her şeye rağmen hayat yaşamaya değer. Eşim sağ olsun her şeyimizi yapıyor. Yemek, ev temizliği, çocuklarımın temizliği ve beslenmesiyle her şeyiyle o ilgileniyor.   Devletimiz de her anımızda yanımızda. Önceden engellilere bu imkanlar yoktu. Devletimizin bizim için verdiği TOKİ konutlarında oturuyoruz. Belediyemizin engelli koordinasyon merkezi her gün arar halimizi hatırımızı sorar, bir eksiğimiz olduğunda sürekli yanımızdalar. Kamu kurumlarında veya herhangi bir işimiz olduğunda telefon ediyoruz, belediyemiz araçları geliyor. Allah devletimizden razı olsun'' .