Bazen en içindeki gelir yaralar seni... Belki daha önce çok kez bıçaklanmıştır kalbin. Kanatılmıştır. Arkasından demir hançerle vurulmuştur. Sen kendi ellerinle çıkarmışsındır hançeri, okları, bıçakları. Çok kanamıştır, çok açımıstır o anlarda... Bilirim.. Hatta ellerine kendi kanın bulaşmıştır. Biliyordun çünkü o darbeleri yiyeceğini, neden kendinden çok verdin ki?  Hadi hepsini onardın kendi merhemlerinle, kendi çarelerinle... Düştün, kalktın, acilde koluna serum takıldı, hançerin yarattıgı kan kaybı için. Yeniden dirittin kendini, öldün öldün dirildin. Yanındaki bir kaç kişiye sarıldın, onlarla teselli buldun, yaralarına bant istedin. Şanslıysan yarabandı takan sevdiklerin oldu. En sevdiğin hep yanındaydı, iyi ki vardı. Sevindin, avundun, şükrettin... Ama o asla yapmaz dediğin, o incitmez, en iyi o anlar dediğin ihanetin zehirli okunu fırlattığı an? Ne oldu o zaman? Ne hissettin? Belki bir saniyeliğine yaşam bile anlamsız geldi değil mi? Öyle bir acıttı ki, daha öncekileri unuttun, için dışına çıktı, yerde misin gökte misin? Karıstırdın... İnanamadın hatta, en iyi dostum, sevgilim, eşim, kardeşim dediğin kimse o kişi, yerle bir etti seni. Sen belki onun için defalarca susmustun, kırılmasın diye sözlerini yutmus, herkese aslan kesilmis çok sevdiğini korumustun. Ve yüksünmesin diye bunu ona bile hissettirmemiştin. Yükleri üzerine alıp, onu mutlu etmek istemistin. Erdemlisin ya, bunu da onun gözüne sokmamıştın. Ama o, hic acımadan acıttığında ne yapacagını şaşırdın değil mi ? Tüm yaşanmışlıklar ölüm anı gibi film şeridiyle geçti gözlerinden.Zaten bir ölüm oldu. Cünkü biliyordun, ne olursa olsun bir daha eskisi gibi olmuyordu. Ölmüştün, ölmüştünüz. Yeniden doğsanızda aynı kişiler olmayacaktınız, en azından sen eskisi gibi bakamayacaktın. Biliyordun. İşte o anda sadece içindeki çocuğa sarıl, demekki ne olursa olsun önce kendini sev diyor bana bu dost acı da olsa de. Kendinden asla vazgeçme.Herkesten vazgeçebilirsin böyle bir hakkın var. Ama artık anla kendinin en yakın dostu, sevgilisi, ailesi olmadıkca canın hep yanacak. Yakma... Yaktırma... Kendini harcatma... Yaşamına sımsıkı sarıl, her zamankinden daha çok. İnatla... Gülümse kendine... O anlamadıysa onun için verdiklerini kendi anlayışsızlıgı... Bu senin güzel yüreğini kirletmemeli... Sev kendini... Önce ben demedikçe, unutma en yakınındakiler bile acıtabilirler seni. Önce kendini sev, sonra karşındakini... Sevgimdesiniz...